Bees of the Invisible

Door: Maite Abella
Wanneer: 23 april tot en met 5 juni 2005

Maite Abella exposeert bij H48 Gallery in Nieuwpoort. Geboren in Spanje studeerde zij aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam schilderen, tekenen en grafiek. In haar schilderen past de toets, de kleur, de viscositeit van de verf en het beeld bij de intuïtieve contemplatieve soms bijna naïeve werkwijze.

Over de serie met helden:
De tentoonstelling 'Bees of the Invisible' geeft een overzicht van het werk gemaakt gedurende de periode 2003-heden. Onderwerp van de schilderijen zijn helden en engelen in het landschap. In deze serie werk zinderen rode en blauwe mantels in verschillende hoedanigheden over het landschap, om er uiteindelijk mee samen te vallen.

Maite Abella over haar werk:
'De internationale conflicten (onder andere oorlog in Afghanistan en invasie in Irak) hebben mij zodanig beïnvloed dat "alleen maar" portretten of 'landschappen' schilderen mij niet meer bevredigt. In mijn schilderijen voer ik de figuur van de held ten tonele. Voorheen schilderde ik portretten van personages bij wie ik gewoon zin had om ze een cape aan te doen (b.v. Race). Nu weet ik dat het helden zijn en ze dragen grote capes. En een held moet ook zo gekleed gaan. Zijn kleding is belangrijk. Vanuit strikt beeldend perspectief is een cape fundamenteel vorm en kleur. Bovendien geeft het mij de gelegenheid mijn fascinatie uit te leven voor de wijze waarop stoffen in de geschiedenis van de schilderkunst zijn behandeld in tunieken, mantels van Heilige Maagden en heiligen. Mijn helden zijn geïnspireerd op de personages van Amerikaanse strips, die ik pas ontdekt heb toen ze eenmaal op het filmdoek verschenen. Het zijn helden die kunnen vliegen en die over buitengewone krachten beschikken. Ik ben altijd al geboeid geweest door Superman. De benadering van het landschap in mijn eerdere schilderijen blijft ook in mijn recentere werk aanwezig. In het schilderij Annunciatie verschijnt de boodschapper van God, die de schaal van de conflicten tussen de mensen op aarde heeft gezien, in wanhoop voor de Held om zijn hulp in te roepen. (Ik dacht hierbij aan bepaalde Mariafiguren uit de romaanse beeldhouwkunst van Catalonië (10e - 11e eeuw) die ik ooit had gezien en die ik komisch en ontroerend vond: ze hebben een buitensporig groot linkeroor om het bericht van de engel goed te kunnen horen.) Het werk van de engelen is mislukt. Ze hebben nu de hulp nodig van de helden om het goede op de aarde te herstellen. Helden en engelen, beiden fictieve personages, zijn gemengd; beiden leiden een leven dat zich tussen het zichtbare en het onzichtbare begeeft, tussen de mensen en God in, of tussen de mensen en een macht die van een andere wereld is. De christelijke beeldtaal op hetzelfde niveau gebracht als dat van striphelden. Wat de vleugels zijn voor de engelen zijn de capes voor de helden. Beiden strijden samen in Macrokosmische Redding I en II. We kennen uit de bijbel grote gevechten met engelen; in Jesaja (37, 36) staat b.v.: "Toen voer de engel des Heeren uit, en sloeg in het leger van Assyrie honderd vijf en tachtig duizend. En toen zij zich des morgens vroeg opmaakten, ziet, die allen waren dode lichamen." In de Middeleeuwen intervenieerden engelen bij gevaar, in oorlogen en in kruistochten. Het erfgoed van de traditie boeit mij en ik gun me de vrijheid om het te gebruiken en te variëren. Ik ben zelf erg tevreden over het schilderij God troost een held vanwege de manier waarop het beeldend is uitgevoerd en omdat het in balans is met het thema. In mijn werk is wel sprake van pessimisme, maar op een lichte manier verteld, zonder veel drama. Tot nu toe nog nooit zo dicht bij mijzelf en mijn fascinaties was gekomen: de zorg om de medemens, religieuze kritiek, de held, het landschap, het fantastische, het bovennatuurlijke... Grote schilders die me inspireren blijven voor mij El Greco en Per Kirkeby voor wat betreft hun behandeling van de verf.'

Over de serie van landschappen met punten
Het landschap heeft me vanaf het begin geënteresseerd. Matisse zei ooit dat het eerste wat een schilder moest doen was zich de tong afsnijden. Ik vraag me af hoe ik in woorden kan formuleren wat ik dag in dag uit in mijn atelier probeer uit te drukken.

Elementen die mijn landschappen vormen: de horizon, bergen, wolken, sterren, en kleine vrouwelijke personages, solitair, die de natuur observeren of het heelal of die in de wolken reizen. De punt komt in alle landschappen terug. Ik wilde de mogelijkheden onderzoeken die de punt geeft in mijn schilderijen; het minimale gebaar dat erin zit, het essentiële van dat mini-male en de mogelijkheid ritmes te markeren. Ritme is beweging. Het gebruik van punten geeft me een microscopische blik op de natuur: ik wil elk van de imaginaire deeltjes zien, ik zou het mysterie van het landschap willen ontsluieren, maar vanuit een vrije en opgewekte visie zonder scepsis. Ik geloof alles wat er gebeurt tussen het zichtbare en het onzichtbare. Zo werkt mijn mijn fantasie.

« terug